Czasem potrzebne są otuliny

Wymóg zastosowania otulin termoizolacyjnych na instalacji centralnego ogrzewania – wynikający z obowiązku oszczędzania energii – jest zawarty w Warunkach technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.

Podstawowym zadaniem otulin jest ochrona przed stratami ciepła przy przesyłaniu czynnika grzewczego. Dla efektywności systemu grzewczego korzystne jest, gdy do grzejnika dopływa woda o temperaturze zbliżonej do tej, którą ma woda grzewcza opuszczająca źródło ciepła. Dlatego konieczne jest izolowanie przewodów przechodzących przez nieogrzewane pomieszczenia, garaże, piwnice i klatki schodowe, aby tych przestrzeni niepotrzebnie nie ogrzewać i nie dopuścić do niepożądanego obniżenia temperatury czynnika grzewczego.

Przewody układane w podłodze dzięki otulinom termoizolacyjnym są dodatkowo chronione przed uszkodzeniami mechanicznymi.

Minimalna grubość izolacji cieplnej z materiału o współczynniku przewodzenia ciepła λ=0,035 W/(m∙K) dla rur o średnicy wewnętrznej do 22mm wynosi 20mm, a dla takich o średnicy wewnętrznej 22-35mm – 30mm. Można ją zmniejszyć o połowę w miejscach przejść przez ściany i stropy lub skrzyżowaniach przewodów. Jeśli wybrany materiał ma inną wartość λ trzeba skorygować wymaganą minimalną grubość izolacji. Przy zabezpieczaniu nie można też pominąć armatury zamontowanej na instalacji oraz zasobników i podgrzewaczy ciepłej wody użytkowej (jeśli nie są ocieplone fabrycznie).
Nowoczesne otuliny są estetyczne i łatwe do zakładania. Mogą mieć postać prostych elementów o długości 1-2m, o średnicy wewnętrznej dopasowanej do zewnętrznej średnicy rur, kolan, trójników i innych elementów, na których mają być założone. Są też otuliny w postaci płyt lub mat, które można dopasowywać do elementów instalacji na wymiar podczas montażu.

Do izolowania przewodów grzewczych w domowych instalacjach stosuje się przede wszystkim pianki polietylenowe, poliuretanowe, polizocyjanurowe (PIR), kauczuk syntetyczny i elementy ze styropianu. Niektóre otuliny są dodatkowo zabezpieczone przed uszkodzeniami warstwą folii aluminiowej lub tworzywa, co jednocześnie stanowi barierę dla mogącej przenikać przez izolację pary wodnej. Aby odróżnić przewód zasilający i powrotny można je ułożyć w otulinach w kolorze – odpowiednio – czerwonym i niebieskim.

Otuliny termoizolacyjne zakłada się po wykonaniu prób szczelności (można o robić także w trakcie montażu rur) i starannie łączy poszczególne elementy, aby wyeliminować miejsca powstawania mostków termicznych i ognisk korozji.

Izolowanie ułatwiają nacięcia na całej długości otuliny, dzięki którym można ją rozchylić i wygodnie nałożyć na przewód. Miejsca styku krawędzi zakleja się – większość otulin ma w tym celu samoprzylepną zakładkę. Warto zadbać o to, aby łączenie było od spodu. Wówczas w razie ewentualnych nieszczelności lub wykraplania się wody na przewodach będzie ona miała którędy wypłynąć.